شارژ بی‌سیم مبتنی بر القای الکترومغناطیسی است. به زبان ساده، عبور جریان برق متناوب موسوم به AC از یک سیم‌پیچ مسی منجر به ایجاد میدان مغناطیسی در مجاورت آن می‌شود. اگر یک سیم‌پیچ دیگر وارد این محدوده شود، میدان مغناطیسی موردنظر می‌تواند جریان برق را ایجاد کند. برای شارژ بی‌سیم، سیم‌پیچ اولیه درون شارژر قرار دارد که انرژی موردنیاز را از طریق برق مستقیم دریافت می‌کند. سیم‌پیچ ثانویه هم در گوشی هوشمند تعبیه شده که جریان القایی به‌صورت بی‌سیم به آن منتقل می‌شود.

به دلیل همین فرایند، گوشی‌های دارای قابلیت شارژ بی‌سیم باید مجهز به پنل پشتی پلاستیکی یا شیشه‌ای باشند زیرا فلز در فرایند جریان القایی اختلال ایجاد می‌کند. البته طی سال‌های گذشته برخی شرکت‌ها تلاش کرده‌اند که این محدودیت را دور بزنند. به عنوان مثال پنل پشتی پیکسل ۵a عمدتاً از فلز ساخته شده ولی بخشی از آن مبتنی بر پلاستیک است تا استفاده از شارژ بی‌سیم امکان‌پذیر شود.

باید خاطرنشان کنیم گجت‌های جدید برای بهره‌گیری از شارژ بی‌سیم از قطعات پیشرفته‌تری بهره می‌برند و مکانیسم عملی شده به این سادگی‌ها نیست. به عنوان مثال، گوشی‌های جدید و شارژرهای بی‌سیم برای تعیین سرعت شارژ و سایر پارامترها باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.